ADR to określenie międzynarodowej konwencji, której pełna nazwa w języku francuskim brzmi “L’ Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route”. Została ona stworzona 30 września 1957 roku w Genewie i na początku podpisało ją 9 państw – Austria, Belgia, Francja, Niemcy, Włochy, Luksemburg, Holandia, Szwajcaria i Wielka Brytania. Polska ratyfikowała ADR w 1975 roku. W 2014 roku ADR obowiązywało już na terenie 48 krajów.
Czego dotyczy ADR?
Konwencja ADR określa warunki przewozu drogowego towarów i ładunków niebezpiecznych. Jest ona nowelizowana co 2 lata. ADR opiera się na umowie właściwej oraz załącznikach A i B, które są jej nierozłączną częścią. Właściwa umowa opisuje stosunki prawne pomiędzy państwami uznającymi ADR, z kolei w załącznikach zawarte są reguły, które standaryzują uwarunkowania przewozu różnego rodzaju materiałów niebezpiecznych w samochodowym transporcie międzynarodowym.
Załącznik A zawiera kategoryzację wszelkich znanych materiałów niebezpiecznych na 13 klas zagrożeń, które powinny być oznaczone odpowiednimi tablicami ADR. Załącznik A określa również zasady pakowania oraz oznakowania, a także uwarunkowania badań technicznych oraz transportu materiałów niebezpiecznych.
Załącznik B dokładnie opisuje miedzy innymi uwarunkowania, które powinny spełniać pojazdy przewożące materiały niebezpieczne, a także warunki dotyczące dodatkowego wyposażenia, załogi oraz dokumentacji.
Konwencja ADR łączy się z umowami odnoszącymi się do transportu morskiego, kolejowego i lotniczego. Wymagania umowy przedsiębiorstwom zajmującym się przewozem niebezpiecznych materiałów pomaga wypełnić współpraca z doradcą ds. bezpieczeństwa.
