Konwencja CMR (z języka francuskiego „Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route”) została podpisana w Genewie już w 1956 roku i dotyczy zasad międzynarodowego transportu drogowego towarów. Konwencja obejmuje reguły transportu między państwami, z których co najmniej jedna ze stron – kraj nadania lub odbioru – ratyfikował umowę. Konwencję CMR przyjeło większość krajów europejskich. Polska zrobiła to w 1962 roku. W tym przypadku nie jest istotna narodowość stron umowy, nie ma znaczenia również ich siedziba i miejsce zamieszkania.
Reguły CMR
Konwencja oparta jest na stworzeniu listu przewozowgo CMR, w trzech jednakowych wydaniach o takiej samej wadze – po jednym egzemplarzu trafia do nadawcy, odbiorcy oraz przewoźnika. Wyjątkami, których nie obejmuje konwencja CMR, są między innymi towary, których reguły przewozu określają inne międzynarodowe konwencje pocztowe.
Umowa CMR określa zasady wykonywania dokumentacji przewozowej oraz zmian kolejnych przewoźników. Opisuje również stopień odpowiedzialności przewoźnika za towar i dokumentację oraz sposób przeprowadzania skarg i reklamacji, a także wymagania przewozu. Umowa CMR zawiera również zasady postępowania w sytuacji, gdy towar zostanie nieodebrany, a także na jakich warunkach może nastąpić odmowa przyjęcia ładunku. W liście przewozowym CMR powinny znaleźć się podstawowe dane dotyczące ładunku, a także oświadczenie, że transport odbywa się na zasadach konwencji CMR.
